Czy z uczucia zazdrości o męża lub żonę może wyniknąć coś dobrego dla związku? Czy zazdrość ma tylko niszczące oblicze? O tym jak sobie radzić z zazdrością, zarówno swoją jak i współmałżonka, Aleksandra Irla rozmawia z Mają Mazur, mediatorką w fundacji ,,Każdy ważny”.
Tekst jest fragmentem rozmowy, którą w całości obejrzysz tutaj:
Aleksandra Irla: - Pani Maju, jak może się objawiać zazdrość o współmałżonka?
Maja Mazur: - Zaczyna się od małych rzeczy. Czasami to telefon do współmałżonka, nie z ciekawości, nie po to, by być w kontakcie czy powiedzieć „tęsknię”, ale po to, by sprawdzać i wypytywać: gdzie jesteś, z kim, dlaczego tak długo, wracaj do domu. Inna forma okazywania zazdrości to np. sprawdzanie telefonu, maili współmałżonka, przeszukiwanie kieszeni i tworzenie sobie w głowie obrazu skąd znalezisko wzięło w marynarce męża czy torebce żony – taka praca detektywistyczna.
Jeszcze innym przejawem zazdrości jest zadawanie pytań współmałżonkowi zwrotami typu: dla kogo się tak wystroiłeś, czemu tak się ubrałeś, a co to za perfumy? Kolejny przykład to zmniejszanie grona osób, które mają kontakt z naszym mężem czy żoną.
A.I.: - Bo ,,z tamtą koleżanką to za długo ostatnio rozmawiałeś”?
Maja Mazur: - Tak - i kategoryczne stwierdzenie: nie możesz się z nią więcej widywać.
A.I.: - Pani Maju, podobno nie ma złych uczuć, emocji. Zawsze są one jakąś informacją dla nas i o nas. O czym informuje nas nasza własna zazdrość o współmałżonka?
Maja Mazur: - To trochę zależy od tego na jakim etapie tej zazdrości jesteśmy. Zazdrość może być dla nas informacją o tym, co jest teraz dla mnie ważne. Być może zależy mi na wspólnym spędzaniu czasu. Wtedy w rozmowie warto wyjść od tej potrzeby, która jest we mnie – bez zarzucania współmałżonkowi, że za dużo czasu spędza z kimś innym. Umiejętność otwartej komunikacji z mężem czy żoną - sprzyja rozwojowi związku, sprzyja zauważeniu tych obszarów relacji, które są dla mnie ważne po to, by się nimi zaopiekować. W takiej sytuacji jest to forma chronienia tego, co mamy, forma mówienia: zależy mi na tym związku.
A.I.: - Z czego może wynikać zazdrość? Skąd u niektórych osób pewnego rodzaju predyspozycja do odczuwania tej emocji?
Maja Mazur: - Czasem to może być duży lęk, strach.
A.I.: - Przed utratą współmałżonka?
Maja Mazur: - Tak – to może być spowodowane nawet bardzo odległymi zdarzeniami, porzuceniem, poczuciem bycia nieważnym, gdy bardzo zabiegaliśmy o czyjąś uwagę, ale jej nie dostaliśmy, nie mieliśmy poczucia bezpieczeństwa.
A.I.: - Pani Maju, czy to prawda, że miłość i zazdrość są nierozłączne?
Maja Mazur: - Tak.
A.I.: - Rozumiem z tego, że jest też jakaś forma zdrowej zazdrości.
Maja Mazur: - Tak, to jest ta część zazdrości, która daje nam możliwość wzrostu, rozwijania naszego małżeństwa. Powoduje, że w każdej dziedzinie życia jesteśmy ze sobą autentyczni, otwarci, umiemy sobie nawzajem mówić o tym, co jest nam potrzebne, mamy kontakt ze swoimi emocjami i wiemy co może poprawić kondycję naszego małżeństwa.
A.I.: - Jak możemy sobie radzić z zazdrością, gdy nie jest ona informacją zwrotną powodującą wzrost, ale jest siłą niszczącą nasze małżeństwo, gdy na przykład jedna ze stron posuwa się wręcz do śledzenia współmałżonka?
Maja Mazur: - Taka sytuacja zakrawa już o przemoc emocjonalną wobec męża czy żony. Kiedy zdamy sobie z tego sprawę, albo usłyszymy od współmałżonka, że tych zachowań jest za dużo, warto nie obrażać się, przyjąć ten komunikat jako informację i przyjrzeć się sobie: co się ze mną dzieje. Kiedy np. nie sięgam po telefon mojego współmałżonka chociaż mnie bardzo kusi? Czasem małżeństwom pomaga nagranie dla współmałżonka ciepłej wiadomości, mówiącej o tym, że zależy nam na sobie nawzajem, że jesteśmy dla siebie nawzajem ważni. Chodzi o słowa, które w momencie osłabienia mojego zaufania do męża czy żony dadzą mi otuchę, przypomną: możesz mi zaufać.
Tyle razy dziennie sięgamy po telefon. Zamiast dzwonić, żeby sprawdzić co, gdzie i z kim robi mój współmałżonek, można przecież wysłać wiadomość, że tęsknię, nie mogę się doczekać momentu, gdy będziesz w domu.
A.I.: - Dziękuję za rozmowę.
